Rys Historyczny

Pierwsza znana wzmianka historyczna pochodzi z 10 października 1292 roku. Osada o nazwie „Podolsze” została wówczas zanotowana w przywileju lokacyjnym powstającego miasta w Zatorze.
Kolejną wzmiankę mamy z 1324 r. kiedy to książę oświęcimski Jan I Scholastyk ustanowił w kilku najstarszych osadach księstwa dziesięcinę pieniężną w miejsce snopowej, którą te wioski płaciły na rzecz scholasterii krakowskiej.
W XIV wieku Podolsze nie jest wymieniane w spisach świętopietrza parafii dekanatu zatorskiego z lat 1326-1378. Można więc wnioskować, że osada była zbyt mała, żeby być samodzielną parafią i wchodziła w skład parafii sąsiedniego Zatora.
W dniu 25 lutego 1396 r. w Zatorze książę Jan III wystawił dokument, w którym zawarł, iż Podolsze wraz z miastem Zator, Wadowice, zamkiem Wołek oraz wsiami Spytkowice, Bachowice, Gierałtowice, Przewóz, Polanka Wielka, Piotrowice, Głębowice i Przeciszów należą do jego żony Jadwigi Olgierdównej, siostry króla Polski Władysława Jagiełły, i są one zabezpieczeniem posagu pięciu tysięcy grzywien groszy praskich. Nadanie to potwierdził król czeski Wacław w 1400 r.
W 1420r. należała do niejakiego Rachwalda, zapewne rycerza pochodzenia niemieckiego, który na mocy przywileju otrzymał ją od księcia oświęcimskiego Kazimierza zobowiązując się do odbudowy wsi po pożarze.
Również w 1420r. w dokumentach wioskę pisano różnie: „Podolsche”, „zu Podhlscha”, „Forwerk Podolscha”. W 1470 r. Jan Długosz zanotował, że „Podolsche” jest to wieś należąca do parafii „Tathor” (Zator) „Podolsche, villa sub parochia ecclesiae de Tathor”.
Od 1482 stanowiła własność Mikołaja Porębskiego, na przełomie XVI/XVII w. była w posiadaniu Myszkowskich herbu Jastrzębiec. W 1627 r. Ferdynand i Władysław Myszkowscy darowali Podolsze i sąsiedni Przeciszów klasztorowi Dominikanów w Krakowie. Pod koniec XVIII w., po rozbiorach Polski, dobra zakonne przejął rząd austriacki, który wystawił je na licytację. Ostatecznie w połowie XIX w. zakupił je hrabia Maurycy Potocki i włączył do swych dóbr zatorskich. W rękach Potockich Podolsze pozostawało do 1945 r. W okresie międzywojennym majątek ziemski o powierzchni 400 ha posiadł Adam Potocki.
W książce B. Marczewskiego, czytamy: „W Podolszu wypiekają obwarzanki, wyplatają półkoszki i trudnią się łupaniem wikliny, którą żydzi wykupują na pniu”. W Podolszu również wydobywano niegdyś niskoprocentową rudę żelaza, którą wytapiano w dymarkach, których ślady napotkano w dolinie Skawy podczas eksploatacji żwiru.
Akcja na niemieckiego bauera
Podobnie jak w wielu innych wsiach koło Oświęcimia i Zatora, również i w Podolszu podczas okupacji osadzili Niemcy bauerów, u których pracowała miejscowa ludność. Na jednego z nich w dniu 14 kwietnia 1943 r. wyprawiła się grupa mętkowska oddziału partyzanckiego Gwardii Ludowej PPR im. Jarosława Dąbrowskiego. Grupa wdarła się do zagrody bauera, sterroryzowała go i zdobyła dwie dubeltówki, wiele amunicji, około 1000 marek oraz żywność i ciepłą odzież.

Informacje opracowano na podstawie książki "Oświęcim i okolice Przewodnik monograficzny" autorstwa Juliana Zinkowa wyd. Oświęcim 1994, oraz z pomocą pana Pawła Mostowika.